จิตที่ฝึกดีแล้ว คือที่พึ่งที่แท้จริงของเรา

ไม่มีที่พึ่งอื่นใด ดีเท่ากับจิตของเราเอง
ไม่มีเพื่อนคนใด ดีเท่าจิตของเราที่ฝึกได้แล้ว
จิตคนเรานี้ แม้มันจะวอกแวกวุ่นวายแค่ไหน ก็สามารถฝึกได้ 
จิตที่ฝึกดีแล้ว คือที่พึ่งที่แท้จริงของคนเรา

ดังนั้น เราต้องฝึกจิตทุก ๆ วัน ทุกเวลา เหมือนร่างกายต้องกินอาหารทุกวัน
ฝึกจิตให้อยู่กับศีลกับธรรม ไม่ใช่ไปอยู่กับความหลง ความยึดติด ความเคร่งเครียด ความเศร้า ความเหงา ความอยากได้อยากมีเกินฐานะความเป็นจริง 

ทุก ๆ วัน ให้หามุมที่เงียบสงบ ปิดเครื่องมือสื่อสาร หยุดกิจกรรมอื่น ๆ 
นั่งตัวตรง ๆ นิ่ง ๆ หลับตา ผ่อนคลาย สำรวมจิต ตั้งใจรับรู้ลมหายใจเข้าออกของเราเท่านั้น สัก 25-55  นาที

ต้องผ่อนคลาย เป็นธรรมชาติ ไม่บังคับลมหายใจ
หน้าที่เราคือ เพียงรับรู้มันให้ทันว่า ลมหายใจออก ก็รู้ว่า ลมหายใจออก  ลมหายใจเข้า ก็ตามรับรู้ว่าหายใจเข้า 
รับรู้ไปเรื่อย ๆ ไม่ให้วอกแวก ถ้าเผลอไปคิดเรื่องอื่น ๆ  ไปคิดเรื่องในอดีต ไปคิดฟุ้งถึงเรื่องในอนาคต ก็รีบดึงจิตมาตั้งใจดูลมหายใจนี้อีก ดึงมันกลับมา ไม่เคร่งเครียด หรือท้อแท้ใจ

ทำแบบนี้ทุก ๆ วัน วันละ 25-55 นาที ทำต่อเนื่องไปทุกวัน สัก 9 เดือนเป็นอย่างน้อย 
ทำแบบนี้แหละ จิตของจะสงบ มั่นคง และมีพลัง
จิตที่สงบ มั่นคง มีพลัง ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จได้ง่าย

เขียนโดย : สายด่วนชาวพุทธ

เขียนเมื่อ : 11 เมษายน พ.ศ. 2560

อ่าน : 2432

ไม่ว่ายุคสมัยใด เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่สงบระงับได้ด้วยเวรเลย
เขียนเมื่อ : 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567 (เปิด135)

ขะโณ โว มา อุปัจจะคา ขณะ อย่าได้ก้าวข้ามท่านทั้งหลายเลย
เขียนเมื่อ : 25 ธันวาคม พ.ศ. 2566 (เปิด163)

คนไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก
เขียนเมื่อ : 16 ธันวาคม พ.ศ. 2566 (เปิด182)

เมื่อขาดสติเสียแล้ว ก็สามารถทำกรรมเลว ๆ ได้ทุกอย่าง
เขียนเมื่อ : 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 (เปิด2269)