ครอบครัวไม่อบอุ่น ตกงาน หาที่เรียนต่อไม่ได้
รายละเอียด
ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดีครับ แล้วรู้สึกแปลกๆที่ไม่อยากเล่นปรึกษาปัญหานี้กับคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ น้อง เพื่อนสนิท หรือแฟน ผมอายุจะ26ปีแล้ว วางแผนในการเตรียมตัวเรียนต่อมาประมาณ 4-5 เดือนในระหว่างทำงาน ซึ่งผมออกจากงานวันที่ 31 มกราคมปีนี้(ผมทำงานที่กรุงเทพมาปีนึงครับ) เพื่อเตรียมตัวสอบเข้าปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แต่ปรากฏว่า ทางคณะปรับปรุงหลักสูตรไม่ทัน ทำให้ต้องเลื่อนการสอบเข้าออกไปโดยระบุวันไม่ได้ภายในปีนี้ ซึ่งเลยทำให้กลายเป็นคนตกงานแล้วไม่มีที่เรียนโดยสมบูรณ์ณ.เวลานี้ จึงต้องอยู่บ้านไปเรื่อยๆโดยการรอคำตอบจากคณะมาตลอด 3 เดือน ในระหว่างนั้นผมได้เรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม เพื่อชดเชยข้อด้อยของการสื่อสาร แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นครับ ในระหว่างที่เรียนอังกฤษ (ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่หมดคอร์ส) ผมไม่สามารถไปเรียนเองกลับบ้านเองได้เลย ทั้งๆที่ตลอดเวลา 8 ปี นับตั้งแต่เข้าเรียนป.ตรี ผมไปไหนเองมาไหนเองตลอด ไม่ว่าจะเวลาไหนตอนไหน และถึงแม้จะไปกินเหล้า ก็ยังสามารถดูแลตัวเอง ให้กลับถึงหอ แล้วไปทำงานหรือเรียนได้ในวันรุ่งขึ้น โดยไม่บกพร่องต่อหน้าที่เลย ผมสามารถที่จะไปไหนมาไหน โดยที่ไม่ต้องมาขออนุญาตใคร แต่พอกลับมาถึงบ้าน ตลอดระยะเวลาเกือบ 5 เดือน อิสระสิ่งนี้ได้หมดไป และกลับกลายเป็นเด็กน้อยอายุ 15-18 เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องขออนุญาตและรายงานเวลากลับให้ชัดเจน เสนอความคิดเห็นก็ไม่มีใครสนใจ จะพูดอะไรก็หาว่าไม่มีความคิดหรือความคิดเด็กน้อย ซึ่งด้วยภาวะที่เป็นคนว่างงานรุมเร้าให้เกิดความเครียดสะสมอยู่แล้ว ยังมาเจอกับชีวิตที่จำกัดขอบเขตทางความคิดอีก ผมจึงรู้สึกว่าเวลาจะคิดอะไร ผมต้องคิดคนเดียวทำคนเดียวอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่คิด ก็มีความอึดอึดและสงสัยในความคิดของตัวเองว่า เราคิดถูกมั้ย เราพลาดอะไรไปมั้ย เราควรจะทำอย่างไรต่อไปดี
ความต้องการ
อยากจัดการกับความคิดให้ดีกว่านี้ อยากระบายความกดดันความเครียดตรงนี้ออกไป พยายามทำสมาธิแล้วไม่ได้ผม ไม่กล้ายปรึกษาเรื่องนี้กับคนรอบข้าง ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันครับ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี หากมีคำแนะนำดีๆ รบกวนชี้แนะด้วยนะครับ จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ
ชื่อผู้ถาม
Ik
วันที่เขียน
23 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 23:38:31
จำนวนคนเข้าดู
1886