เป็นเหมือนส่วนเกินของครอบครัว ที่สร้างแต่ปัญหา
รายละเอียด
แต่ก่อนตอนยังไม่มีครอบครัวก็ยังพอปกติสุขอยู่บ้าง แต่พอตัวเองเลือกที่จะมีครอบครัว โดยที่ไม่แต่งงานแต่อยู่ด้วยกันก่อน พ่อซึ่งเป็นคนหัวโบราณ ก็ผิดหวังและเสียใจ แต่ดิฉันเองกลับคิดว่าเอาเงินที่จะแต่งไปกินไปใช้ดีกว่า ไม่ได้แต่งก็ไม่น่าใช่ประเด็นใหญ่การอยู่ด้วยกัน ช่วยกันสร้างครอบครัวสิ น่าจะสำคัญกว่า แต่ดิฉันคิดผิด เพราะมันกลายเป็นปมในใจอันใหญ่หลวงของพ่อ ที่ไม่เคยให้อภัยดิฉันเลย แม้ปากจะว่าอภัยให้ แต่พอพูดกันผิดหู พ่อก็จะว่าฉันเลว เนรคุณ สันดานเลวฯลฯ สุดแต่อารมณ์พ่อจะพาไป พ่อจะด่าว่าทันที ที่รู้ว่าแม่เสียใจ ซึ่งบางครั้งฉันตกใจกับความอ่อนไหวของแม่
ที่ผ่านมาฉันทำดีมาตลอด ไม่เกเร เหลวไหล ทำงานบ้านช่วยตลอด ไม่เคยขอเงินเรียนพิเศษ ไม่เคยร้องขอของฟุ่มเฟือย ทำงานด้วยเรียนด้วย ไม่สอบเข้ามหาลัยรัฐบาล เพราะฉันรู้ว่าจะตามมาด้วยค่าใช้จ่ายที่สูง ทนเรียนรามฯด้วยความภูมิใจ และจบภายใน4ปี ฉันทำงานบ้านได้ทุกอย่าง แบ่งเบาท่านได้ตามอายุที่เติบโต ฉันเรียนจบและไม่ท้องก่อนจบ รักษาเนื้อรักษาตัวอย่างดี จนอายุ25ปี และคิดจะเริ่มมีครอบครัวเอง
ด้วยคิดตามแบบคนรุ่นใหม่ และเลือกคู่พลาด 2 เรื่องนี้เอง ในชีวิต จึงทำให้ความคิดของพ่อและแม่ที่มีต่อฉันเปลี่ยนไป ฉันเข้าใจในความรักของพ่อกับแม่ แต่ฉันก็อยากให้ท่านรั
และเข้าใจฉันในฐานะลูกด้วยเหมือนกัน แต่ฉันรู้ดี ว่าฉันไม่มีสิทธิ์เรียกร้องเพราะฉันทำลายสิ่งเหล่านัินลงไปเองกับมือ
แต่ฉันอยากบอกท่านว่า ฉันเป็นลูกของท่านนะ ฉันไม่เคยีเจตนาที่จะทำร้ายท่านแม้แต่วาจา หากท่านรักดิฉันอย่ที่ท่านพูด กรุณาอย่าทำร้ายดิฉัันด้วยการขุดคุ้ยเรื่องในอดีตที่ต่างก็เจ็บปวดด้วยกันทั้งสองฝ่ายเลย อย่าสาปแช่งอนาคตของดิฉันกับลูกเลย เพราะคำพ่อแม่เป็นคำสักสิทธิ์ ดิฉันร้องขอด้วยหัวใจ
ความต้องการ
ดิฉันต้องทำตัวอย่างไรกับเหตุการณ์ที่คนในครอบครัวมองดิฉัน
นแง่ลบ และมองลูกดิฉันไม่ต่างจากกาฝาก จะหนีออกจากบ้าน ท่านก็ว่าเป็นการสร้างบาปให้พ่อแท่ทุกข์ใจอพราะดิฉันต้องเอาลูกไปด้วยแน่นอนแต่ถ้าต้องอยู่ก็ต้องเจอคำบ่นแกมสาปแช่ง เช่น กูขอให้ลูกมึงทำกับมึงแบบนี้ หรือ มึงไม่มีทางเจริญหรอก อะไรแบบนี้ ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ
ชื่อผู้ถาม
คนได้ชื่อว่าอกตัญญู
วันที่เขียน
1 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 01:16:39
จำนวนคนเข้าดู
2397