คำตอบที่ 1
แยกปัญหาเป็น 2 อย่างนะ
1.ปัญหาเรื่องสามี
2.ปัญหาเรื่องลูก
2.1 ลูกกับสามีเก่า (ลูกสาว)
2.2 ลูกกับสามีใหม่ (ลูกชาย)
ปัญหาแรกก่อนนะ สามีใหม่ดูเหมือนจะไม่ทำหน้าที่ตามสมควรที่เห็นได้ชัด เคยมีการพูดคุยกันตกลงเรื่องการใช้ชีวิตหรือยัง และปฏิกิริยา ของสามีเพื่อน เค้าตอบโต้อย่างไร เค้าไม่ให้ความร่วมมือเรื่องใดเลยหรือไม่ ที่่วายังไม่ลืมคนเก่านั้น เค้าบอกเองตรงๆหรือเราเพียงสังเกตุเอง หรือไปเจอข้อมูลอะไรมาหรือ ถึงทำให้แน่ใจ อิสระยังอยู่กับเรานะ ถ้าไม่ได้ผูกมัดตามกฏหมาย เราเป็นแม่ สิทธิ์ดูแลลูกน่าจะมากกว่า ถ้าลองตัดเค้าออกไปจากการตัดสินใจใดๆ เรามีกำลังพอรึเปล่า ตอนนี้เค้าส่งเสียลูกเท่านนั้นไม่สนใจเราใช่มั้ย ถ้าเช่นนั้น ก็คุยกันตรงๆเลยว่าจะเอาไง บางทีการเจ็บครั้งเดียวอาจนำมาซึ่งความโล่งใจในภายภาคหน้า แต่ต้องคิดให้ถี่ถ้วนนะ ต้องไม่มีใครเดือดร้อน รวมทั้งเราก็สบายขึ้นด้วย ที่ผ่านมาให้เป็นบทเรียน ตอนนี้ทำใจให้สบาย อย่าคิดว่าอิสระในชีวิตเราหมดสิ้นแล้ว เรายังมีสิทธิ์ในโลกนี้เท่าๆกับคนทั่วไป อยู่ที่เราจะใช้ชีวิตยังไง คิดไปในทางไหน หลีกหนีความจำเจที่น่าเบื่อวุ่นวายตรงนนั้น เข้าวัดหาที่เงียบๆ คุยกับเพื่อนใหม่ๆ คนใหม่ๆสังคมใหม่ๆ อาจจะมี 1 ในเพื่อนใหม่ แนะนำทางเลือกดีๆก็ได้ ออกไปเจอโลกนะ
ปัญหาเรื่องลูก ลูกสาว ถ้าเอาเค้ากลับมาเป็นผ้าพับไว้ไม่ได้แต่เเรก กู่ไม่กลับ คงต้องอยู่รับวิกฤตินี้ให้ได้ เมื่อเค้าไม่เป็นไปในทางที่เราฝันไว้ ไม่ใช่ว่าเค้าเป็นเด็กไม่ดีไปเสียแล้วนะ ลึกๆในใจเค้าเค้าก็ยังมีอะไรดีๆ เพียงแต่เด็กเจอสภาพแบบนี้ หาได้ยากจะเลือกที่ยึดเหนี่ยวได้ถูกควร ทำใจสปอตๆ ทำใจเย็นๆ คงต้องเลี้ยงแบบวัฒนธรรมฝรั่งแล้ว เมื่อเค้าเลือกทางนี้ เราต้องอยู่ข้างเขา อย่าทำตัวอยู่คนละฝั่ง เค้าจะยิ่งประชดประชัน เอาแค่เท่าที่รับได้ เช่น จะไปเที่ยวไหนก็ให้บอก ถามไถ่ตามความห่วงใยของเรา กินข้าวหรือยัง อย่าไปซักไซ้อะไรมาก โดนพยศใส่แน่นนอน ทำให้เค้าไว้ใจ ไม่ไปทำอะไรลับๆตาเรา เฟซบุคเค้า เป็นไปได้อย่าเข้าไปสนใจมากนัก มันโลกของเค้า วัยของเค้า
อย่ากดดันตัวเองด้วยเรื่องหนักๆที่เจอ เมื่อชีวิตหันเห มาทางนี้ อาจเป็นด้วยเหตุปัจจัยอะไรก็ตาม เรายังคงต้องดำเนินชีวิตต่อไป เราควบคุมคนทั้งโลกนี้ไม่ได้หรอกนะ ดูสิ แม้แต่ชีวิตเราเอง มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่เป็นแบบนั้น ชีวิตมันมีความซับซ้อน ไม่มีกฏเกณฑ์ตายตัว ว่าทำอันนั้นจะได้อันนี้ ทำแบบนี้จะได้แบบนี้ เมื่อเกิดความทุกข์ รู้แค่ว่ามันเกิดในใจเรา ให้ดับที่ใจเรา ไม่ใช่เกิดเพราะใครที่ทำให้เราทุกข์ แล้วไปแก้ที่ใครคนนั้น เพราะ ถ้าทำแบบนั้น ดูสิ ใครบ้างที่เราต้องตามไปแก้ไข มีตั้งหลายคน ใช่มั้ย ปล่อยมันไปบ้าง คนแต่ละคนก็มีกรรมเป็นของตัวเอง เราเผลอใจไปคิดผูกมั่น เพราะชะตาให้เรามาเกี่ยวโยงกัน ก็เพราะชะตามักชักนำคนที่มีกรรมคล้ายคลึงกันมาอยู่ด้วยกัน เป็นเรื่องธรรมดานะ ชะตาให้เราเกิดมาเพื่อรับและอยู่กับมันให้ได้ บางเรื่องแก้ได้ บางเรื่องเกินกำลัง ให้รับมือ ทำตัวทำใจสบายๆ
สรุป เรื่องสามี ถ้าคุยกันแล้ว เค้าไม่รักเราแล้ว ก็ใช้ชีวิตอิสระของเราไปตามสมควร ไม่ต้องไปผูกไว้กับเค้าอีก ดูแลแต่ลูกเราพอ
เรื่องลูกสาว อยู่ข้างเขา เข้าใจเค้าก่อน ทำให้เค้าไว้ใจ อยู่กับความทุกข์ของเค้า วันที่เค้าสุขที่จะทำอะไร ก็ปล่อยไป ดูแลห่วงใยห่างๆนะ คอยสังเกตุในวันที่เค้ามีเรื่องทุกข์ใจ ทำใจให้พร้อมที่จะเข้าใจเค้า รอ วันที่เค้าพร้อมจะกลับตัว
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299
วันที่เขียน
29 กันยายน พ.ศ. 2556 10:58:03