ชีวิตคนเรา ก็ไม่มีอะไรมาก เกิดมาแล้ว ก็ต้องพบกับสิ่งที่ดี ไม่ดี สมหวัง ผิดหวังคละเคล้าปนเปกันไปทุกวี่วันทุกเดือนทุกปีอยู่แล้ว

จริง ๆ แล้ว ชีวิตคนเรา ก็ไม่มีอะไรมาก เกิดมาแล้ว ก็ต้องพบกับสิ่งที่ดี ไม่ดี สมหวัง ผิดหวังคละเคล้าปนเปกันไปทุกวี่วันทุกเดือนทุกปีอยู่แล้ว  เมื่อเราเข้าใจความจริงนี้แล้ว ไม่ยึดติดมัน เราจะไม่เครียด ไม่เศร้า ไม่หมอง จะเดินต่อไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคง ไม่โทษเวรกรรม ไม่โทษคนโน้นคนนี้

ชีวิตแต่ละคน เป็นสมบัติของตัวเอง คนแต่ละคนสามารถสร้างสิ่งดีงามได้ด้วยร่างกายของตนนี้ แต่เมื่อหมดลมหายใจแล้ว ก็หมดสิทธิ์ใช้ร่างกายนี้สร้างกุศลได้แล้ว ต้องไปตามกรรมที่ตนได้กระทำไว้ตอนมีชีวิตอยู่นั่นเอง

ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี มีแต่ตัวเราเท่านั้น พึ่งตัวเราเองได้ คือจิตของเราที่ฝึกให้ดีแล้ว ฝึกให้มีศีลให้มีธรรมแล้วนั่นแหละ จะเป็นที่พึ่งของเรา

เมื่อเราหมดลมหายใจลง ลูก เมีย พ่อ แม่ ญาติ หรือใคร ๆ ก็ไม่ได้ไปกับเราเลย เราผู้เดียวเท่านั้นไปสู่โลกหน้าผู้เดียว บุญ หรือบาปที่เราทำไว้ขณะมีชีวิตอยู่นั่นเอง จะนำเราไปสู่สุคติ คือสถานที่ดีงาม เช่น เทพ พรหม มนุษย์  หรือนำเราไปทุคติ สถานที่ตกต่ำเลวร้าย เช่น นรก เปรต เดรัจฉาน

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด จะดีเลิศ หรือเลวร้ายแบบไหน จงรักษาจิตของเราให้มีศีลมีธรรม มีเมตตาอยู่เสมอ อย่าให้สติหลุดหาย อย่าให้ปัญญาตกต่ำไป

ทำแบบนี้ ชีวิตเราจะงดงามและคุ้มค่าที่ได้เกิดมา

เขียนโดย : สายด่วนชาวพุทธ

เขียนเมื่อ : 14 สิงหาคม พ.ศ. 2559

อ่าน : 1151

ไม่ว่ายุคสมัยใด เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่สงบระงับได้ด้วยเวรเลย
เขียนเมื่อ : 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567 (เปิด140)

ขะโณ โว มา อุปัจจะคา ขณะ อย่าได้ก้าวข้ามท่านทั้งหลายเลย
เขียนเมื่อ : 25 ธันวาคม พ.ศ. 2566 (เปิด168)

คนไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก
เขียนเมื่อ : 16 ธันวาคม พ.ศ. 2566 (เปิด188)

เมื่อขาดสติเสียแล้ว ก็สามารถทำกรรมเลว ๆ ได้ทุกอย่าง
เขียนเมื่อ : 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 (เปิด2273)