หมายเหตุ สายด่วนชาวพุทธ
เราต้องชัดเจนก่อนว่า บาปคืออะไร
บาปคือสิ่งร้อน ทำแล้วมีเรื่องเดือดร้อนตามมาแน่ บาปคือสิ่งเศร้าหมอง คือของไม่สะอาด
มนุษย์เรานั้นไม่ว่าจะอยู่ในส่วนใดประเทศใดของโลกนี้ ทำบุญทำบาปได้ทั้งนั้น จะบาปก็เพราะทำอกุศล 10 และจะเป็นบุญก็เพราะทำกุศล 10 (ทำข้อใดข้อหนึ่ง ก็เป็นบาปหรือบุญทันทีในเรื่
อกุศล ความชั่วทางกาย 3 อย่าง
1. ปาณาติบาต หมายถึง การฆ่า การเบียดเบียน ห่มเหง รังแก ทุบตี ชีวิตคนและสัตว์ต่าง ๆ
2. อทินนาทาน หมายถึง การเอาหรือถือครองทรัพย์ที่เจ้าของเขาไม่ได้ยกให้เรา เช่น โกง ยืมแล้วไม่คืน ยึด หลอกลวง ขู่ จี้ ปล้น ลักขโมยทรัพย์สินของคนอื่น ใช้สินค้ามีลิขสิทธิ์ต่าง ๆ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลิตภัณฑ์ที่สร้างสรรค์ขึ้นมา เป็นต้น
3. กาเมสุมิจฉาจาร หมายถึง การประพฤติผิดทางกาม ได้แก่ การไปมีความสัมพันธ์ทางเพศ (อวัยเพศ ทวารหนัก หรือปาก) กับคนที่มีคู่ครองหรือคนที่มีพ่อแม่ดูแลอยู่ หรือคนที่ถือศีลปฏิบัติธรรม
อกุศล ความชั่วทางวาจา 4 อย่าง
1. มุสาวาท หมายถึง พูดเท็จ พูดโกหก หลอกลวง พูดไม่มีมูลความจริง รวมถึงทำเอกสารปลอม เขียนหรือประกาศ Post ข้อความเท็จต่าง ๆ
2. ปิสุณวาจา หมายถึง พูดส่อเสียด พูดยุยง ยั่วยุให้คนแตกแยกทะเลาะกัน
3. ผรุสวาจา หมายถึง การพูดคำหยาบ ไม่สุภาพ ประเภท ด่า แขวะ กระทบกระเทียบแดกดันใส่คนอื่น
4. สัมผัปปลาปะ หมายถึง การพูดเพ้อเจ้อ เลื่อนลอย ไม่มีเหตุมีผล
อกุศล ความชั่วทางใจ 3 อย่าง
1. อภิชฌา หมายถึง ความละโมบหรือโลภ จ้องจะเอาได้ของของผู้อื่
2. พยาบาท หมายถึง การคิดร้ายต่อผู้อื่น แค้นเคือง อาฆาตมุ่งที่
3. มิจฉาทิฏฐิ หมายถึง การเห็นผิดจากธรรม เห็นว่าทำดีได้ชั่ว ทำชั่วได้ดี มารดาบิดาไม่มีบุญคุณ ไม่เชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ ไม่เชื่อเรื่องนิพพาน มีจริง เป็นต้น
เพราะพุทธศาสนา เน้นเชื่อกรรม คือการกระทำ และผลของกรรม เน้นเชื่อว่า เราทำบุญหรือบาป ก็จะมีผลแน่นอน เน้นเชื่อในศักยภาพมนุษย์ว่า สามารถพัฒนาได้ ไม่ต้องไปอ้อนวอนให้ใครมาดลบันดาลความสำเร็จให้เรา
ส่วนศาสนาอื่น ๆ เขาเชื่อและเน้นว่ามีพระเจ้ามาช่วย ไม่เน้นให้เชื่อตัวเอง ไม่เน้นให้เชื่อในศักยภาพมนุษย์เอง
การมีความเห็นที่ผิด ก็จะนำไปสู่การกระทำที่ผิดพลาด คือจะเกาะพระเจ้า หวังพึ่งพระเจ้า ไม่มีอิสระ ไม่รู้จักโต พัฒนาศักยภาพตัวเองไม่ได้
แต่อย่างไรก็ตาม หลาย ๆ คนแม้จะบอกว่าตัวเองเป็นพุทธ แต่จริง ๆ ไม่ได้ปฏิบัติไม่ได้ศึกษาแบบพุทธเลย ก็เท่ากับไม่ได้เป็นชาวพุทธ ก็เหมือนเป็นคนนอกศาสนานั่นเอง สาระอยู่ที่ตรงนี้ จะเป็นแบบแท้ ๆ หรือเป็นพุทธเพียงชื่อ
ในระดับพิธีกรรมนั้น คนอาจไปร่วมกิจกรรมของหลายศาสนาได้ แต่เบื้องลึกระดับการปฏิบัติทางจิตแล้ว เป็นไปไม่ได้แน่นอน เพราะหลักการต่างกัน เราชาวพุทธ เชื่อเรื่องกรรมคือการกระทำ กับผลของกรรม และเหตุปัจจัยที่เกี่ยวเนื่อง ไม่เชื่อว่าจะมีพระเจ้ามาช่วยให้รอด และเป้าหมายท้ายที่สุดของชาวพุทธคือปฏิบัติทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ มีชีวิตที่ปราศจากการครอบงำของโลภะ โทสะ และโมหะ ซึ่งเรียกกันว่า นิพพาน นั่นเอง แปลว่า เป็นอิสระที่สุด ไม่มีเหตุปัจจัยให้ต้องมาเกิดมาเวียนว่ายเป็นสุขทุกข์อีกแล้ว
ชีวิตเทวดา มนุษย์ หรือสัตว์ทั่วไปจึงไม่ยั่งยืนนาน ผันแปรไปตามกรรมของตัวเอง ไม่แตกต่างกันแต่อย่างใด
1. เรามีศรัทธาที่ถูกต้องหรือยัง
2. เราศีลหมดจดพอหรือยัง
3. เรามีสติมากพอหรือยัง
4. เรามีวิริยะคือความเพียรมากพอหรือยัง
5. เรามีสมาธิเพียงพอหรือยัง
6. เรามีปัญญาเพียงพอหรือยัง
ส่วนเรื่องประเพณีชาวพุทธในประเทศไทย หรือเรื่องพฤติกรรมพระสงฆ์ที่ไม่ดีไม่งามต่าง ๆ เราไม่ควรเอามาปนกับ "ความเป็นพุทธะที่แท้" เราต้องแยกแยะและมองให้ออก อย่าเอามาคิดปนเปจนเป็นสิ่งเดียวกัน แล้วพอเห็นข่าวพระสงฆ์ทำอย่างโน้นอย่างนี้ที่ไม่ดีไม่งามแล้วก็เครียดไปเปล่า ๆ ใครทำดี ก็ได้ดี ใครทำไม่ดี ก็ได้ไม่ดีแน่นอน ดีหรือไม่ดีเป็นเรื่องส่วนตัวของใครมัน เรื่องพระสงฆ์ทำตัวไม่เหมาะสมต่าง ๆ ก็ปล่อยให้องค์กรหรือบุคคลที่มีหน้าที่รับผิดชอบบริหารจัดการไป เราก็ทำหน้าที่ของเรา อยู่ของเราไป หรือถ้าเราจะช่วยได้ก็คอยให้ข้อมูลเกี่ยวกับพระสงฆ์ที่มีพฤติกรรมที่ไม่น่าเจริญศรัทธาเหล่านี้กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไป
ไม่มีใครไปทำให้ใครเป็นคนดีได้
คนทุกคนต้องดูตัวเองและทำตัวเองให้ดีเอง
หมายเหตุอื่นๆ
เขียนเมื่อ : 15 เมษายน พ.ศ. 2567 (เปิด29)
เขียนเมื่อ : 5 เมษายน พ.ศ. 2567 (เปิด49)
เขียนเมื่อ : 5 เมษายน พ.ศ. 2567 (เปิด47)
เขียนเมื่อ : 5 เมษายน พ.ศ. 2567 (เปิด52)