คำตอบที่ 1
ถูกแล้ว นี่คือทุกข์แบบหนึ่ง การเกิดเป็นสัตว์โลกทุกชนิดล้วนมีทุกข์กันทั้งนั้น ไม่มีใครไม่ทุกข์ เพียงแต่อาจทุกข์คนละแบบ และทุกข์มากทุกข์น้อยแตกต่างกันไป
เอาแบบนี้ดีกว่า พยายามทำเหตุทำปัจจัย ำองค์ประกอบให้มันเอื้อกับการเกิดผลแบบนั้น ๆ เป็นพอ คือทำองค์ประกอบให้มันเข้ากัน แค่นั้น ทำตรงนี้ให้ดีที่สุด ส่วนมันจะเป็นอย่างที่เราคิดตั้งใจไว้ไหม นั่นช่างมัน หน้าที่คนเราคือทำองค์ประกอบในเรื่องต่าง ๆ ให้มันเอื้อให้มันไปได้เท่านั้น หลายเรื่องหลายงาน เราไม่สามารถไปจัดการและควบคุมปัจจัยหรือองค์ประกอบให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการได้ ก็ต้องปล่อย ๆ ไป
เราทำได้แค่นั้น ก็แค่นั้น
การปล่อยวางไม่ได้หมายถึงเราทิ้งทุกอย่างไปเลย
การปล่อยวางหมายถึง เราพยายามทำเหตุทำปัจจัยให้มันเอื้อแค่นั้น แต่เราไม่เอาตัวเราไปผูกติดว่า เมื่อไม่ได้อย่างที่เราต้องการแล้ว เราเครียด เราอาย เราขายหน้า เราไม่มีความสามารถ ไม่ใช่แบบนั้น
คนอื่นที่เขาเฉย ๆ ไม่ทุกข์ร้อน บางทีไม่ใช่เขาไม่ทุกข์ร้อน เขาอาจประมาทก็ได้ หรือเขารู้จักละวางจัดการช่วงเวลาได้ เวลาไหนควรทำ เวลาไหนไม่ควรทำ และเขาไม่ร้อนรนโวยวาย
ทุกข์ทุกอย่าง เรามีหน้าที่เพียงอย่างเดียวคือ ทำความรู้จักมันแค่นั้น แต่ไม่ต้องไปทุกข์กับมัน เมื่อรู้จักมันแล้ว ก็หาสาเหตุว่า มันมีสาเหตุจากอะไร ถ้าจะแก้ไขก็ต้องแก้ที่สาเหตุ
ถ้าอยากหมดทุกข์โดยเด็ดขาดเลย ก็คือต้องไปทำเหตุที่เราจะไม่ต้องเกิดมาอีก
เหตุอะไรทำให้เราเกิดมา แนะนำให้ไปหาความรู้เพิ่มเติมเรื่อง มรรคมีองค์ 8 ซึ่งมีในเว็บมากมาย
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99
วันที่เขียน
11 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 19:05:37
คำตอบที่ 2
ประการแรก....ที่ต้องทราบเร่งด่วนคือ
ความทุกข์ที่เจอ มีได้เพราะความคิด...ไม่ใช่มันมีอยู่
ทุกข์เพราะความคิดของตน ไม่คิดก็ไม่ทุกข์
ประการที่สอง...
ปล่อยอดีตทั้งปวง...ให้กลับไปอยู่กับอดีตเสีย อย่าเอามันมา พาไปด้วยในปัจจุบัน
ปล่อยอนาคต ไว้ตรงนั้นแหละ
แล้วรักปัจจุบันเสีย รักให้หมดใจ
ลองดูนะ
ล้างแก้ว ด้วยหัวใจทั้งหมด
กวาดบ้าน ด้วยใจทั้งหมด
ทาานข้าว ด้วยความรู้สึกเต็มที่ในการกินข้าว หมดหัวใจ
เมื่อเรากลับมาอยู่กับตนเองได้ ใน "ปัจจุบัน"
คุณจะพบว่า ความกังวลไม่มีที่อยู่แล้ว
เจริญพร
ชื่อผู้ตอบ
พระวิปัสสนาจารย์ 10
วันที่เขียน
11 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 23:10:07